Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Κόμμον Σένς και Αμερικάνικες Πυζάμες

Πολλά πράματα εν κόντα στον νουν που λαλούμε και εμείς στην Κύπρο. Αλλά επειδή ο νους του καθένος εν διαφορετικός, άρα τα πράματα που εν κοντά στον νουν θα είναι και αυτά διαφορετικά. Μερικά πραματα όμως εν γιουνιβέρσαλ ρε παιδί μου...εν κόμμον σενς τα γέριμα! Για παράδειγμα, εψές την νύχτα έβρεshεν συνέχεια (σύντομα δύστυχώς θα είναι πιο επίκαιρο το κυπριακό ασμα, εψές την νύχτα εshιονιζε ρούλα μου μαρούλα μου). Νερά καταρρακτώδεις με κεραυνούς (οι του Στροβόλου ομως) και όλα τα συναφί. Έιχε και τορνέιτο αλέρτ! Σήμερα το πρώι, ήταν  χάλια. Ο αέρας έπερνεν τα ωραία φυλλα του παλιού ποστ και εκάμναν μαζί εναν ωραιότατο μίνι χαρικέιν....τα νέρα έρκουνταν πού ούλες τις κατευθύνσεις τζαι γενικά μια χάλια μουντή μέρα.  Και ερώτω αγαπημένε «αθκιεσερέ» που διαβάζεις αυτο το ποστ μιας άλλης «αθκιασερής»! Έν λογικό να κυκλοφορείς με σακακι βαρύ shιμωνίατικο που πάνω και που κάτω φλι-φλό; Εν λογικό να κυκλοφορείς με μια κοντομάνικη φανέλα χώρις ομπρέλλα αλλά με μπότες πουκάτω; Εν λογίκο να είσαι με φλι-φλο και πυζάμα;;;;;;;;;;;;;;;;;; Ενευρίαζα μόνο και μόνο που τους εθώρουν πρώι πρωί!

Απαναγία μου τωρά εθυμίθηκα τις πυζάμες! Οι Αμερικάνοι φοιτητές έχουν μία μανία να κυκλοφορόυν με τες πυζάμες εκτος σπιθκιου! Μεν με ρώτας γιατί, άβυσσος η ψύχη του Αμερικάνου! Οι συμμαθητές μου παλία και μετά οι μαθητές μου έρκουνταν μάθημα με τις πουκατινές τις πυζάμες, καροτές, πουά και με σχεδιοούθκια.  Είμαι άτομο που στην Κύπρο σπάζουν τα νευρα μου όποτε έρτω γιατί οι παραπάνω ντύνονται στην τρίχα και για να παν στο σουπερμάρκετ και επικρατεί το «φορώ μάρκες αρα υπάρχω». Αλλα ρε παιδί μου δαμε εν το άλλο άκρο! Για παράδειγμα, κάθε φορά στο τηλέφωνο, η μάμα μου θα πει «και φρόντισε να πάεις να γοράσεις τιποτε ρούχα, όι να έρτεις Κυπρο τωρα τα Χριστούγεννα και να μεν έshεις τιποτε τις προκοπης να φορήσεις!» Ον δε άδερ χαντ στην Αμερική θεωρούμαι σχετικά καλοντυμένη. Όταν άρχισα στην νέα μου δουλειά, είχαν μου πει ότι καμνο «ρέιζ το φαshιον μπαρ!» Στο θέμα μας όμως (;) Γιατί δεν μπορουν να καταλάβουν ότι οι πυζάμες εν για το σπιτι και το ο μόνος λόγος που μπορείς να φκείς έξω με πιζάμα  (εκτος φώτιας, σεισμόυ και καταποντίσμου) είναι για να φκάλεις τα σκουπίδια. Ευτυχώς που θα πάω Κύπρο τα Χριστουγεννα και θα γλιτώσω απο τις πυζάμες με ταράνδους και Άγιους Βασίληδες!

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

ΓκρικΤάουν

Αύτες είναι οι παπαρατσικές φώτος που κατάφερα να φκάλω εψές. Είναι απο κατάστημα στο ΓκρικΤάουν! Μεν φανταστείς Αστόρια, απλά καμία δεκαπενταρία ελληνικά (και ενα κυπριακό) εστιατόρια. Ήθελα να φκάλω και την άλλη ταπέλα που έγραφε Ελληνικη Πόλι, αλλα εκαταλάβαν το ορθογραφικό και εσάσαν την και γράφει Ελληνική Πόλη. Βεβαίως δεν λείπουν τα κλισέ όπως "Parking only for Greeks" ή τι-σερτς "I love my yiayia and pappou"ή "Little Greek Princess". Στους δρόμους ακόμα ακούεις έλληνικά και μπορείς να έβρεις μελομακάρονα ολόχρονα. Για αυτόυς που ζουν Ελλάδα ή Κύπρο φαίνεται πολύ μπανάλ και κλισέ αλλα για μένα τούτη η γειτονία είναι το δεύτερο σπίτι μου (το πρώτο βέβαια εν το πατρικό στην Κύπρο). Πρόσφατα επήρεν φωτιά ενα εστιατόριο και μαζί με άλλα 2 καταστήματα δίπλα έκρουσαν ολοσχερώς. Πόλλοι λεν ότι εν επίτηδες για να πιάσουν λεφτα απο την ασφάλεια και να χτίσουν κοντομίνιουμς...ίδωμεν. Ον δε μπράιττερ σάιτ όμως χτίζετε με ταχύτατους ρυθμόυς το Χελλένικ Μιουζίουμ...

Παραθέτω τις φώτο και τις αφιερώνω στην μπέιμπι σις, Πελλαμένη,  που επερνούσε  έξω που το κατάστημα  κάθε μέρα,  και κάθε μέρα εφύρνετουν με τις "Μβομβονίερες" και τα "Κανδύλια"(που να τα δείτε και τα στέφανα που εν στην βιτρίνα που τον τζαιρό του Νώε και εγίναν γκρίζα που άσπρα!)


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Ιστορίες πίσω από τραγούδια (1)

Άρεσκουν μου πάρα πολλά οι ιστορίες πίσω από τα τραγούδια...
Αυτό είναι απο την αγαπημένη μου Χαρούλα Αλεξιού που το έγραψε περίπου το 1990 για την μητέρα της Ιφιγένεια και περιγράφει την ιστορία της ζώης της Χαρούλας απο τότε που έφυγαν που την θήβα τζαι επίαν στην Αθήνα μέχρι το σήμερα του 1990.

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Χρώματα του Φθινοπώρου

Ένεν τέλεια που σήμερα επάρκαρα ανάμεσα στα χρώματα του φθινοπώρου;!
Όλα τα δέντρα εν κιτρινο-πορτοκαλο-καφετιά τζαι η πόλη εν πιο όμορφή αυτή την επόχη. Έτο ώσπου να γίνουν ούλλα άσπρα τζαι να λύσουν τα νεύρα μας!


ΥΓ: Όι εν φαινεται το αυτοκίνητο μου σε αυτή την φώτο. Φαίνεται όμως μιας που μοιάζει σάικκο, η οποία κάθε μέρα παρκάρει, θωρεί το ξανά τζαι ξάνα, περιμένει περπατά λίο, ξαναγυρίζει τζαι θωρεί το τζαι μετά φεύκει...

Φακκούν μου οι αργόσχολοι στην δουλειά!

Στο δίκο μου επάγγελμα δεν έχουμε ούτε θυρωρούς ουτε λογιστές (βλέπε πρόσφατο ποστ της Σάικ), αλλα έχουμε το φαινόμενου του λαπ μάνατζερ ή λαπ τεκνίσιαν (Λ.Τ). Στην πλεοψηφία οι ΛΤ ειναι άτομα που έχουν ενα πτυχίο σε ένα κλάδο σχετικό με το ρισερτς του λαπ. Τιπικαλλι, πρέπει να κάνουν τις παραγγελείες για το εργαστήριο, να φροντίζουν για την ασφάλεια του εργαστηρίου και στο να συντηρούνται τα μηχανήματα. Συχνά βοηθουν τους ποστ-ντοκς (ελληνικά μεταδιδακτορικούς ερευνητές/συνεργάτες) και τους Πι Ειτς Ντι φοιτητές στα πρότζεκτς τους και μόνο οι πολύ έμπειροι έχουν μεγάλα προτζεκτς δικα τους.

Όπως κάθε εργαστήριο που σέβετε τον εαυτό του, έτσι και εμείς εχουμε και τον ΛΤ μας, ο οποίος ΦΑΚΚΑ ΜΟΥ!!!! Ενώ όλοι περνουμε μια χαρά, αυτος μας σπάζει τα νεύρα. Το λαπ μας έχει δύο γκρουπ, το κομπιουτασιοναλ γρουπ (το dark side) και το εξπεριμένταλ γκρουπ ( το bright side)  Τα δύο γκρουπς συναντιούνται μόνο δυο φορές την εβδομάδα στα μιτινγκς. Στο bright side που είμαι εγώ είμαστε 7 άτομα, 5 φοιτητες, μια ποστ-ντοκ (δηλαδή εγώ) και ενας ΛΤ.  Κάπου εδώ να σημειώσουμε όμως οτι ο πιο ακριβοπληρωμένος είναι ο ΛΤ!

Ο ΛΤ μας είναι ενας 32 χρονών που ήρτε στα 15 του στην Αμερική απο την ανατολική Ευρώπη και ακόμα γραμματική στα αγγλικά ενιξερει. Έχει ενα πτύχιο βιολογίας απο ένα μέτριο πανεπιστήμιο της πόλης και δουλεύει σαν ΛΤ 8 χρόνια, τα τελευταία 2.5 στο λαπ αυτό. Στο λαπ που έκανα το διδακτορικό μου δεν είχαμε ΛΤ και εκτος απο φοιτήτρια, ειχα και τον ρόλο του ΛΤ και της σεκρεταρή της καθηγήτριας μου. Όταν ήρτα σε στο λαπ που είμαι τωρά, μου έκαμε εντύπωση η έλλειψη οργάνωσης και ειδικά σε ένα τετοιο σχετικά επιτυχημένο εργαστήριο. Αμαρτία μου ξομολογημένη, τον ΛΤ δεν τον εσυμπάθησα απο την αρχή.....ένιξερω ρε παιδί μου, έφκαλε μου ένα αρνητικό βάιπ απο την αρχή. Μετά απο ένα μήνα έλειπε για μία εβδομάδα λόγω «ασθένειας». Όταν ήρτε πίσω λαλεί μου θέλω να κάμεις ακκάουντ να παραγγέλεις και εσύ πράματα για το λαπ  αμα λέιπω. Για μένα λόγω εμπειρίας, εν πολλά ευκολη υπόθεση και αρέσκει μου κιολας να γοράζω πράματα, ας έν τζαι για την δουλεία! Όταν του πείς να παραγγείλει κάτι, του πέρνει 7-10 μέρες ον αβερέιτζ. Για να παραγγείλει κάτι πρέπει να λέιψει τζαι μετά. Μια μέρα λαλεί μου γιατί επαραγγειλες το ταδε πράμα; Αφου έχουμε ακόμα. Λαλώ του έγω εν περιμένω να λειψει και μετά. Η γιαγιά μου ελάλεν μου ότι μόλις ανοίξει κάτι, ας πούμε υγρό πιάτον, αμέσως γοράζει σπέαρ! Σιγά-σιγά φτάσαμε στο σημείο να κάμνο εγώ το 90% τον παραγγελειων. Δεν παραπονιούμαι όμως γιατί προτιμώ να έχω παραπάνω δουλεία αλλα να ξέρω ότι τα έχω ολα αντερ κοντρόλ και να μεν περιμένω τον κάθε αργόσχολον.  Το τοπ ένι ότι αφήνει μου ο ΛΤ ποστ-ιτ με πράματα που θέλει να παραγγείλω!! Με τον τρόπο μου όμως τον βάζω στην θέση του και εγώ και οι άλλοι! Εν μεινίσκουμε πουκάτω!

Κάθε νέος που έρκετε στο εργαστήριο, ο Άρχων (βλέπε πρίβιους ποστ) βάλλει τον ΛΤ να τον βοηθα. Πέρσι τον Γενάρη, ήρτε ένα παιδί (5ο έτος φοιτητής του Πι Ειτς Ντι ) του απο το  νταρκ σάιντ στο μπράιτ σάιτ να κάμει κονφερμ κάτι κομπιουτασιοναλ ρισαλτς με εξπέριμεντς. Ο  Άρχων έιπεν του ΛΤ να τον βοηθήσει. Ο ΛΤ έκαμεν τα θάλασσαν!! Μετά απο ένα μήνα το παιδί (πάει ΜΙΤ ποστ-ντοκ σε ένα μήνα) ήρτεν σε μένα και ερώτησεν με αν μπορώ να τον βοηθήσω εγώ να μάθει την δουλεια. Του έιπα φυσικά ναι. Το παιδί αυτο τωρά τα πάει μια χαρά και με κάθε ευκαιρία μου λέει ευχαριστώ και φροντίζει πάντα να μου τα λέει μπροστα στον ΛΤ και ο ΛΤ νευριάζει και το χαιρόμαστε!

Ο ΛΤ μας έχει και κόμπλεξ!. Κάθε τρείς και λίγο πετασσει μας ενα «Γιου σι; Γιου τοντ νιντ έι Πι Ειτς Ντι!»  Κάθε 2 εβδομαδες, ο Άρχων, ο ΛΤ και εγώ πάμε σε ενα μιτινγκ με ένα άλλο γκρουπ που συνεργαζόμαστε. Το άλλο γρουπ φέρνει και αύτο ενα ποστ-ντοκ και ενα ΛΤ. Ο ΛΤ του άλλου γκρουπ  εν το δεξί χέρι του ποστ-ντοκ και τον βοηθά και δειχνουν μας κάθε φόρα πολλά καλα αποτελέσματα. Εμάς  του δικόυ μας ΛΤ ο Άρχων του διά δικά του πρότζεκτς. Εγώ  παρουσιάζω κάθε εβδομάδα τα αποτελέσματα μου, και ο ΛΤ θα μας δείξει 1 σλάιντ κάθε 1.5 μήνα, τζαι τζείνο με το ζόρι!  Τωρά πότε προλάβει θα μου πέις, αφου έρκετε όποτε του κατεβεί;  Άσε που μπορεί μερικές μέρες να μεν εμφανιστεί καν και να μην το πει του  Άρχοντα!

Όυλλοι εφτασαμεν στο αμην! Σκεφτόμαστε να τα πουμε του Άρχοντα ενα χεράκι γιατί αυτος με τις 1-2 ώρες που περνά μαζί μας δεν τα βλέπει όλα αυτά. Συν τοις αλλοις ο μαστρος κατέχει που το ρισερτς οφ δε νταρκ σάιντ και εν μπορεί να κρίνει μερικά πράματα. Ο Άρχων ξέρει λίγα που τούτα τα περιστατικά, αλλά εν ττου νάις να τον απολύσει. Ούλλη μέρα δεν κάμνει τίποτε και αμαν εμφανίζεται ο Άρχων κάμνει πως δουλέυκει!

Η λύση ομώς είναι οτι τον αγνοουμε και δεν ασχολουμαστε μαζι του! Οταν έλειπε 1 μήνα το καλοκαιρι γιατί επαντρεύτηκε, είπεν μας, αν με θέλετε, πιάστε με τηλεφωνω . Εμεις δεν τον επιάσαμε και οταν ήρτε πισω, είπεν μας με ενα κυστημένο ύφος, μα εν με εχρειαστήκετε; Στο κάτω κάτω ο καθένας κάμνει την δουλεία του και σε 1-2 χρονια μαξ εγώ θα φύγω έτσι εν αξίζει να ασχολούμαι. Α!!! Μιας και ανάφερα τον γάμο του, να πω επίσης ότι 3 μέρες μετά τον γάμο, εφορίσαν τα γαμπριάτικα και τα νυφικα και επίαν στο βοτανικό κήπο της πολης και ευκάλαν βιντεο! Το τρας νέισιον τις Δρακουνας με το βίντεο ήταν ένα τίποτε μπροστά σε αυτό του ΛΤ!! Η νύφη να κρατά ομπρέλλα απο τούλι και λουλούδια και να περπατούν αμέριμνοι και να μυρίζονται λουλούδια! Σκέφτουμε να πω κανενός κομπιουτερα φρομ δε νταρκ σάιτ, να με βοηθήσει να κάμουμε υποκλοπή και να το στειλω της Δρακούνας. Αλλά εν με πιάσει εν να εν πολλά φανερό, γιατι ποιος άλλος ξέρει ελληνικά δαμε;

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Περί μαγειρικής

Την μαγειρική την λατρεύω! Αρέσκει μου πάρα πολλά να κάμνο και φαγιά αλλα και γλυτζιστικά. Κάμνω απο πίτσες-φρομ-σκρατς μέχρι φασόλια γιαχνί. Απο καπ-κείκς μέχρι πουρέκκια του χαλλουμιού και της αναρής. Από γεμιστά μέχρι τσιζκέικ. Οκέι κανέι νομίζω γιου κετ δε πικτσερ. Αν δεν έκαμνα την δουλειά που κάμνω, θα ήθελα να ασχολούμουν με την μαγειρική. Όι σεφ τζαι έτσι, αλλα να ειχα ενα κατάστημα που να πουλα όλα τα πράγματα που θα έκαμνα. Κάθε μέρα θα έκαμνα και διαφορετικά πράματα και καθε λίγο θα έφτιαχνα και κάτι καινούριο. Ίσως μετά από πολλά χρόνια όταν αφυπηρετήσω να το κάμω.

Την πρώτη φορά που θα κάμω κάτι, ακολουθώ πιστά την συνταγή. Μετά την παραλλάσω και την φέρνω στα μέτρα μου. Τα παραπάνω πράματα ομως που ξέρω, τα κάνω χωρίς συνταγή. Ας πουμε πουρεκκια, ενιξέρω να σου πω συνταγή αλλά πάντα πετυχένο τα. Μου έδειξε η γιαγιά μου πως γίνουνται και οταν ερώτουν για ποσότητες, ελάλεν μου «η σωστές μαείρενες συγκόφκουν με το μάτι». Οι φίλες μου εκνευρίζονται, θέλουν ας πούμε συνταγες ελιόπιττας τζαι λαλώ τους, συνταγές εν έχω, ελάτε να σας δείξω! Με περιφάνια έχω να πώ ότι μια Αμερικάνα φίλη μου κάμνει με μεγάλη επιτυχία ελιοπιττα και φατζίν μουτζέντραν!

Όταν ήμουν μαθήτρια, η γιαγιά μου εκαμνε πουρέκκια, δάκτυλα, κούπες, κτλ με την κουμέρα και γειτόνισσα της κατα παραγγελεία για παρτυ. Η γειτόνισσα σιγα σιγά εμεγάλωσε και επαρέτησεν τα. Η γιαγιά εσυνέχισε να κάμνει ραβίολες του χαλλουμιού. Σιγα σιγα μεγάλωσε και η γιαγιά. Μια μέρα λαλεί μου, αντι να τα παρετίσω, εν έρκεσε να με βοηθάς θκύο απογεύματα την εβδομάδαν και να μοιράζουμε τα κέρδη; Εγώ άλλο που δεν ήθελα! Να κάμνω ζυμαρι και να το ανοίγω με τζείνη την μηχάνη με το χερούλι!  Εβάλλαμε και το ράδιο, η γιαγιά ήξερε όλα τα σουξέ της εποχής! Και ενώ οι συμμαθητές μου του ιδιωτικού, επιαίναν Ιταλίες για σόππινγκ σπρι, εγώ έφκαλα μέχρι 70 λίρες τον μήνα (λέιτ 90'ς)  απο την «επιχείρηση»  γιαγιά. Μετα ήρτα για σπουδές και αρρώστησε και η γιαγιά. Από αυτή την γιαγιά έμαθα να κάμνω διάφορες ζύμες, πουρέκκια, δάκτυλα.  Από την άλλη μου την γιαγιά την Πρασινάδα που ήταν και θα είναι πάντα απο τα πιο ξεχωριστά ατομα στην ζωή μου, έμαθα να κάνω άλλα φαγία, πατάτες «τουρλού» τηγανιτες με πιπερις, κρεμμύδι, ντοματα, χαλλούμι και αυγά και το αγαπημένο μου, ντοματες με αυγά και χαλλούμι!


Ιδού και ντοκουμέντα.